Η λευχαιμία χωρίζεται σε 2 μεγάλες κατηγορίες:
- Στην οξεία. Η οποία ταξινομείται σε οξεία λεμφοβλαστική (λεμφοκυτταρική) και σε οξεία μυελογενή.
- Στη χρόνια. Η οποία ταξινομείται σε χρόνια λεμφοβλαστική (λεμφοκυτταρική) και σε χρόνια μυελογενή.
Τα ακριβή αίτια πρόκλησης της λευχαιμίας δεν είναι γνωστά, όμως σημαντικοί παράγοντες κινδύνου είναι οι εξής:
Τα συμπτώματα της λευχαιμίας είναι:
- Έκθεση σε μεγάλες ποσότητες ακτινοβολίας.
- Έκθεση σε χημικές και τοξικές ουσίες.
- Γενετικά προβλήματα.
- Κάπνισμα.
Ορισμένες μορφές λευχαιμίας εμφανίζονται συχνότερα στα παιδιά, όπως η οξεία λεμφοκυτταρική ή λεμφοβλαστική, ενώ άλλες, κυρίως σε ενήλικες.
Τα άτομα με λευχαιμία εμφανίζουν υπερβολική παραγωγή μη φυσιολογικών (δυσλειτουργικών) λευκών αιμοσφαιρίων από τον μυελό των οστών.
Συνήθως, οι γονιδιακές μεταλλάξεις του DNA που σχετίζονται με την λευχαιμία, δεν έχουν κληρονομηθεί γενετικά αλλά παρουσιάζονται σε κάποιο στάδιο κατά τη διάρκεια της ζωής ενός ατόμου.
Άτομα με σύνδρομο DOWN έχουν περισσότερες πιθανότητες εμφάνισης λευχαιμίας.
- Πυρετός
- Πονοκέφαλος
- Μώλωπες ή αιμορραγία
- Αδυναμία και ανορεξία
- Πόνος στα κόκκαλα και στις αρθρώσεις
- Διόγκωση των λεμφαδένων
Σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζεται και χρωμοσωμική ανάλυση.
Η αντιμετώπιση της λευχαιμίας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως το είδος της, το πόσο προχωρημένη είναι, την ηλικία και την γενικότερη υγεία του ασθενούς.
Οι θεραπείες για την λευχαιμία περιλαμβάνουν:
- Χημειοθεραπεία
- Ακτινοθεραπεία
- Μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων
- Φαρμακευτική αγωγή